ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ

 "Θυμάμαι τη στιγμή που οι B-movies είναι στο στούντιο στη Νέα Σμύρνη και ετοιμάζονται να μπουν στο αυτοκίνητο να φύγουν για Θεσσαλονίκη, γιατί όλη η μπάντα τότε έμενε εκεί. Έφυγαν όλοι και έμεινα στο στούντιο μόνος. Τους φανταζόμουν να διασχίζουν την εθνική οδό, αισθανόμουν ότι αυτή ήταν μια σημαντική στιγμή της ζωής μου και έτσι έγραψα το τραγούδι Ελλάδα".

Παύλος Παυλίδης 

Ορίζοντες και ουρανοί

και αυτή η απόκοσμη λιακάδα,

μι’ άγνωστη χώρα μυθική

και αυτό που οι άλλοι λεν Ελλάδα.

Όσες φορές το προσπαθείς,

πάντα διασχίζεις κάποια άλλη,

η διαδρομή πάντα μικρή,

η απόσταση πάντα μεγάλη.

Στο πλάι της Εθνικής Οδού

κτίρια παλιά, παρατημένα,

γυρνάς το βλέμμα σου αλλού

όμως αυτά κοιτάν εσένα.

Γύρω βουνά κι άλλα βουνά

και πάντα η θάλασσα στο βάθος

να σου θυμίζει από μακριά

πως την αγάπησες με πάθος.

Δωμάτιο 307 ή μήπως 302,

μονάχος ψάχνεις τα κλειδιά

σ’ ένα παλιό ξενοδοχείο.

Μέσα στον ύπνο σου διψάς

και σε ξυπνάει ο καθρέφτης λιώμα,

σαν να σου λέει σιωπηλά:

δεν μ’ αναγνώρισες ακόμα.

Ορίζοντες και ουρανοί

και αυτή η απόκοσμη λιακάδα,

άγνωστη χώρα μυθική

και αυτό που οι άλλοι λεν Ελλάδα.

Έξω στο δρόμο χαιρετάει,

χιτλερικά ένας μεθυσμένος,

κι αναρωτιέσαι όπως περνάει,

ποιος απ’ τους δυο σας είναι ο ξένος.

Κατά τη δόξα όπως τραβά,

παραπατάει πληγωμένη,

δεν ανασταίνεται ποτέ,

γιατί ποτέ της δεν πεθαίνει.