Εντεχνη και Rock Μουσική Σκηνή

 Αλκίνοος Ιωαννίδης: Η ιστορία πίσω από τον «Προσκυνητή» Από το άλμπουμ με τίτλο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή» το 2003, του Αλκίνοου Ιωαννίδη, ξεχώρισε ιδιαίτερα το τραγούδι ο “Προσκυνητής”, εξαιτίας των ιδιαίτερων εσωτερικών και σχεδόν ευλαβικών στίχων. Όπως φαίνεται, η έμπνευση για το υπέροχο αυτό τραγούδι, πριν από 21 ολόκληρα χρόνια θα πρέπει να αναζητηθεί πολύ πιο πίσω, στα μέσα του 19ου αιώνα.  Και μάλιστα, η έμπνευση για τους στίχους του «Προσκυνητή» του Αλκίνοου Ιωαννίδη, ανήκει σε έναν άγνωστο άνδρα από τη Ρωσία που διέσχισε τεράστιες αποστάσεις για να… προσευχηθεί για την αγάπη του. Ο Ηλίας Μπόγδανος, ένας από τους 10 παίκτες του YFSF, κλήθηκε να ερμηνεύσει το τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη.  Στο εισαγωγικό βίντεο της εμφάνισης στο YFSF, η Σόφη Ζαννίνου εξιστόρησε στον παίκτη την ιδιαίτερη ιστορία του τραγουδιού. Το βιβλίο «Οι Περιπέτειες ενός προσκυνητού», του οποίου ο συγγραφέας είναι άγνωστος, γράφτηκε πρωτότυπα στη ρωσική γλώσσα, το 1853.  Το πρωτότυ...

 Το Καλοκαίρι του 1993, σε μια τυχαία παρέα, απ' αυτές που ξεμένουν στην πόλη τον Αύγουστο, έπιασα κουβέντα με μια κοπέλα  που μου άρεσε, και μεταξύ αστείου και σοβαρού είπαμε να κάνουμε ένα ταξίδι στην Αίγυπτο. Όχι ότι το πιστέψαμε, αλλά το συμφωνήσαμε. Κλείστηκα στο δωμάτιο  και άρχισα να γράφω  πώς ονειρευόμουν το ταξίδι, θέλοντας παράλληλα  να περιγράψω τα συναισθήματά μου  με τα τέσσερα στοιχεία της φύσης. Όταν κατάφερα κι έγραψα τους πρώτους στίχους, κύλησε το τραγούδι προς το Νείλο, και μαζί του χάθηκε  κάθε ίχνος επιθυμίας για πραγματικές  μετακινήσεις και ειδύλλια.  Το demo το έστειλα στην κοπέλα μ' ένα μπουκέτο λουλούδια. ''Ο άνεμος θα καίει  στη γη του Νείλου, μια αρχαία μυρωδιά θα μας μεθά στον τροπικό, όπως θα 'σαι, του Καρκίνου μέσα σου θα γεννιέται μια Θεά. Μ' άγιο καπνό θα υφάνεις το χρησμό σου, για να μου δώσεις όταν θα ζητώ, να μπω ιεροφάντης στο ναό σου να σ' ερμηνεύσω και να ερμηνευτώ. Θα σου αγοράσω στο Καρνάκ  ...

 Το όνομά μου είναι Αργυρώ Νικολέτα Τσάπρα.  Ο νονός μου σκέφτηκε το Αρλέτα. Από μικρή με φωνάζουν έτσι. Άρχισα πιάνο και κιθάρα σε μικρή ηλικία και τραγουδούσα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έμαθα να τραγουδάω από τον πατέρα μου, που ήταν γιατρός, αλλά και εξαιρετικός τραγουδιστής. Σπούδασα ζωγραφική. Ήμουν μαθήτρια του Γιάννη Μόραλη,  του Παντελή Πρεβελάκη,  του Πάνου Σαραφιανού,  της Αντιγόνης Στρεψιάδη και το  θεωρώ μεγάλο προνόμιο αυτό. Αυτοί οι τέσσερις δάσκαλοι έχουν σημαδέψει τη ζωή μου, μαζί με τους γονείς μου. Πιστεύω στην προπαίδεια και στη μόρφωση. Όπως και το ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει  μια σφαιρική γνώση των πραγμάτων και όχι μόνο σε αυτό που ασχολείται. Οι άνθρωποι που με βοήθησαν  ήταν ο Αλέκος Πατσιφάς, διευθυντής  της δισκογραφικής εταιρίας LYRA, και τον πρώτο που μπορώ να πω, είναι ο Γιώργος Παπαστεφάνου. Άλλωστε αυτός με βρήκε και με πήγε στον Πατσιφά. Από 'κει και πέρα, ο Γιάννης Σπανός, ο Ζωρζ Μουστακί και ο Λ...

 Όταν ο Σείριος ήταν και σκύλος   Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν ήταν φιλόζωος. Έγινε. Όταν ο γιος του, ο Γιώργος Χατζιδάκις, του πρότεινε να πάρουν ένα σκύλο, ήταν αρνητικός. Είπε πως τα μόνα ζώα με τα οποία είχε μάθει να συμβιώνει ήταν οι άνθρωποι. Τελικά, έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του με τρία σκυλιά και μία γάτα, όλοι μαζί σε ένα σπίτι με πλήρη αρμονία. Τον ένα σκύλο τον έλεγε Σείριο, τον άλλο Πολύβιο, τον άλλο Ραλλού και τη γάτα Κεμάλ... Μια μέρα, καθώς πήγαινε με τον γιο του στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Ίκαρος, συνάντησε μια αγέλη αδέσποτων σκύλων στην πλατεία Συντάγματος. "Τι θα κάνουμε τώρα;" ρώτησε τον γιο του. "Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε" απάντησε ο Γιώργος. Κι όμως! Ο Μάνος κατευθύνθηκε προς μία καντίνα που βρισκόταν κοντά κι αγόρασε όλο της το εμπόρευμα: τυρόπιτες, λουκανικόπιτες, πίτσες, κουλούρια. Μετά γύρισε και τάισε τα σκυλιά χαμογελώντας.

 ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΗΡΩΣΗ Φίλες και φίλοι 12 - 13 -14 Ιουλίου έρχεται η μεγάλη γιορτή μουσικής στην καρδιά του Ελικώνα... Έφτασε το μεγαλύτερο μουσικό γεγονός! Διαγωνισμός! Δύο τυχεροί θα κερδίσουν από 1 τριήμερη πρόσκληση για το 11ο Φεστιβάλ Δάσους Αρβανίτσας!  🎫  Παράταση μέχρι 11/7/24 κάντε follow & like στη σελίδα μας Εντεχνη & Rock Μουσική Σκηνή , εγγραφή στο κανάλι μας στο YouTube Εντεχνη & Rock Μουσική Σκηνή  και ως μέλος στην ομάδα μας Εντεχνη & Rock Μουσική Σκηνή στο Facebook  αφήστε σχόλιο κάνοντας tag 3 φίλους σας που αγαπούν τη Εντεχνη και Rock Μουσική. Τέλος, κάντε δημόσια κοινοποίηση. Η κλήρωση θα γίνει στις 11/7/2024 και οι τυχεροί θα ειδοποιηθούν με προσωπικό μήνυμα. Καλή επιτυχία! ✌️😀🎵 #sokratismalamas #vasilispapakonstantinou #giannisaggelakas #pavlospavlidis  #socialwaste #petrosmalamas  #mariapapageorgiou #dimitrismystakidis #leonidasbalafas  #festivaldasousarvanitsas2024  #arvanitsa2024 #summer2024  #live ...

 ΑΡΛΕΤΑ Το ''Μπαρ Το Ναυάγιο'' δεν έχει σχέση  με μπαρ. Ήταν ένα καφέ - ουζερί. Περνούσα τυχαία από μία πάροδο της Κατεχάκη  και νόμιζα ότι ήταν ψιλικατζίδικο και μπήκα να αγοράσω τσιγάρα. Είδα την κατάσταση που επικρατούσε. Μαζευόντουσαν άνθρωποι τελείως, πώς να το πω, εκτός κοινωνίας, ναυαγισμένοι εντελώς. Βγαίνοντας γύρισα το κεφάλι μου και είδα την ταμπέλα που έγραφε ''Ναυάγιο''. Ξεκίνησα το τραγούδι επιτόπου,σε μια χαρτοπετσέτα.  Ενώ άρχισε αβίαστα και εύκολα, για να το τελειώσω, μου έβγαλε την ψυχή.  Το πάλευα τρεις μήνες... Προχθές αργά στο μπαρ Το Ναυάγιο βρέθηκα να τα πίνω μ' έναν άγιο. Καθότανε στο διπλανό σκαμπό  και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό. Του είπα παππούλη, τι ζητάς εδώ  δεν είναι μέρος για έναν άγιο αυτό. Μου είπε, τέκνον κάνεις μέγα λάθος  εδώ είναι ο φόβος των ανθρώπων και το πάθος. Κοίταξε γύρω του στεγνούς και μεθυσμένους και μου 'πε εγώ τους αγαπάω  τους κολασμένους. Αν θες ν' αγιάσεις πρέπει ν' αμαρτήσεις, ε, κι...

 Σε ακόμα μια κίνηση αλληλεγγύης προς τη μνήμη των ψυχών που «έσβησαν» στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου θα πραγματοποιήσει τον ερχόμενο Οκτώβριο στην Αθήνα συναυλία υποστήριξης του συλλόγου συγγενών θυμάτων «Τέμπη 2023». Ο καλλιτέχνης, ο οποίος αυτό το Σαββατοκύριακο ολοκληρώνει τον κύκλο των εμφανίσεών του, καθώς όπως έχει γνωστοποιήσει σταματάει τις συναυλίες, θα προβεί σε μία μοναδική εξαίρεση για να στηρίξει τον σκοπό του συλλόγου. 

  Ο Μάνος Χατζιδάκις πέθανε σαν σήμερα στις 15 Ιουνίου 1994. «Το μυστικό είναι να μην συνηθίζεις στην ασχήμια.  Από την ώρα που την συνηθίζεις και μειώνεις την σημασία της, θα πει οτι αρχίζεις και να της μοιάζεις.  Να μην μοιάσουμε στα τέρατα που μας περιβάλλουν». "Οι εφημερίδες αναγγέλλουνε το θάνατό μου Λεν, όμως, από «αμεροληψία» πως μπορεί και να μην πέθανα ακόμη Κι ακόμη, από εξυπνάδα, πως ίσως γλιτώσω οριστικά Αποσιωπούν, όμως, τη μόνη αλήθεια Ότι ποτέ μου δεν υπήρξα άρρωστος κι ότι θα ζήσω στους αιώνες να ψάλλω το τραγούδι μου Για σένα που δεν ξέρεις να διαβάζεις Για σένα που δεν με ξέρεις Για να μ’ αγαπάς. Πρέπει να πω ότι δεν μ’ αρέσει η αναμνησιολογία. Την απεχθάνομαι. Είναι χειρότερη και από μνημόσυνο. Τι πάει να πει μνημόσυνο; Κάποιον που δεν θυμάμαι και μια δεδομένη στιγμή, καθορισμένη, οφείλω να τον θυμηθώ. Τους ανθρώπους που έχουν φύγει, αλλά παραμένουν ζωντανοί, τους έχουμε τοποθετημένους καθημερινά μέσα μας και τους κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή. Η αναμνησι...

 Σαν σήμερα, στις 24 Μαρτίου του 1934, έφυγε από τη ζωή μόνος και σχεδόν άγνωστος ακόμα, ο Θεόφιλος, ο εξαιρετικός λαϊκός ζωγράφος που απαθανάτισε θρύλους και παραδόσεις, καθημερινές στιγμές από την ελληνική πραγματικότητα με το μοναδικό του προσωπικό ύφος που καθιστά τα έργα του από τα πλέον αναγνωρίσιμα της ελληνικής ζωγραφικής. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός φουστανελάς που είχε τη μανία να ζωγραφίζει. Τον έλεγαν Θεόφιλο. Τα πινέλα του τα κουβαλούσε στο σελάχι του, εκεί που οι πρόγονοί του 'βάζαν τις πιστόλες και τα μαχαίρια τους. Τριγύριζε στα χωριά της Μυτιλήνης, τριγύριζε στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε. Ο Θεόφιλος είναι από τη μεριά των σοφών και των τρελών, παρέα με τον Σολωμό, τον παγωμένο θερμότατο Κάλβο, τον Παπαδιαμάντη, τον αναρχικό και άκρως πειθαρχημένο Καβάφη, και όλους αυτούς τους φυσικά επαναστατημένους Έλληνες, μα εξίσου φυσικά συντηρητικούς, τους Έλληνες των οποίων η ευλογημένη μεγαλομανία έσπασε τα κλουβιά του διδασκαλισμού όπως αναφέρει ο Γιάννης Τ...

 "Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους" Ο Νικόλας Άσιμος έφυγε σαν σήμερα, 17 Μαρτίου 1988.  Ασυμβίβαστος μπαγάσας! Από τους λίγους που μπορούσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του ανένταχτου. Ο Νικόλας Άσιμος, ένα αστέρι, διαφορετικό από τα άλλα έσβησε στο ουράνιο στερέωμα της μουσικής, αλλά το έργο του συνεχίζει να υπάρχει, να ακούγεται, να εμπνέει. Ο Άσιμος δεν υπήρξε αναρχικός με την έννοια που χρησιμοποιείται η λέξη σήμερα, αλλά ήταν ένας καλλιτέχνης αντισυμβατικός που δεν προσάρμοσε στις ανθρώπινες απαιτήσεις τα όνειρα του και αφέθηκε στην τρέλα του και μιαν ονειροπόληση δίχως τέλος. Και όμως αυτή η άρνηση του στην κενή και ρηχή πραγματικότητα που βαφτίστηκε αντιεξουσιασμός και παράνοια ήταν η πιο υγιής στάση ενός ανθρώπου που δεν εγκαταλείπει τις ιδέες του και τις επιθυμίες του, ούτε τις θυσιάζει. Αυτή είναι η αληθινή αναρχική φύση ενός μη αναρχικού που έφυγε άδικα, ξεχασμένος και παραγκωνισμένος, θύμα της εκμετάλλευσης τ...

 Θλίψη σκόρπισε η είδηση του θανάτου του Δήμου Μούτση. Ο σπουδαίος συνθέτης, τραγουδοποιός και πιανίστας, έφυγε από τη ζωή στα 86 του χρόνια, σήμερα Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024, αφήνοντας πίσω του μεγάλη παρακαταθήκη.  Ο μεγάλος συνθέτης και τραγουδοποιός Δήμος Μούτσης Ασυμβίβαστος, πρωτοποριακός, ευαίσθητος και μαχητικός συνάμα,  συνέβαλε όσο λίγοι στη διαμόρφωση αυτού που λέμε «σύγχρονο ελληνικό τραγούδι». Tα τραγούδια του συνθέτη Δήμου Μούτση που σημάδεψαν ολόκληρες εποχές τραγούδησαν καλλιτέχνες όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Μανώλης Μητσιάς, η Δήμητρα Γαλάνη. Ο Δήμος Μούτσης είχε γεννηθεί στον Πειραιά και άρχισε να σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών από την ηλικία των 7 ετών.  Όλα ξεκίνησαν το 1967 όταν ο σπουδαίος Νίκος Γκάτσος έδωσε  στίχους του στον Μούτση και έτσι έγραψε τα πρώτα του τραγούδια. Το πρώτο τραγούδι του Μούτση ήταν το «Βρέχει ο Θεός». Είχε γράψει πρώτα αυτός την μουσική και ρώτησε ευγενικά τον Νίκο Γκάτσο αν ήθελε να βάλει τους στίχους...

  Σαν σήμερα, 5 Μαρτίου του 2011, έφυγε από τη ζωή ο τεράστιος Μανώλης Ρασούλης. "Πολεμιστής" του πνεύματος, της σωτηρίας της ψυχής, της ζωής, της βιοπάλης, της ελευθερίας και της τιμής. Ποιητής, μουσικός, αθλητής, στρατιώτης, μοναχός, αγρότης, πατέρας, μάνα, σοφός ή παρορμητικός, νέος και γέρος. Των αλλοτινών και των σημερινών καιρών. Με της καρδιάς το πύρωμα. Τότε και τώρα, πάντοτε μοναχικός ... Αθάνατος!  Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε. Κι όμως να που δεν ξέρω ποιος εγώ, κι υποφέρω νιώσε με, σώσε με κι ό,τι θες σ’ το προσφέρω. Είναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα. Κι όμως να που δεν ξέρω... Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε, ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.

 Ήταν 1981, όταν έγινε η κατάληψη σε διώροφο κτίριο της οδού Βαλτετσίου 42, στα Εξάρχεια. Άτομα του ελευθεριακού χώρου πήγαν εκεί, για να ζήσουν μακριά από τα κοινωνικά στερεότυπα και την καταπίεση που επιβάλλουν.  Οι τοίχοι έγραφαν «να ξεφύγουμε από την μιζέρια του περιθώριου», «Φαντασία στη ζωή», «Λίγο γέλιο - αξίζει όσο χίλιες λέξεις».  Ζητούσαν στέγη για τους άστεγους, πλήρη απελευθέρωση της ομοφυλόφιλης επιθυμίας, ανθρώπινες σχέσεις και εργασία που δεν γεννούσε καταπίεση.  Ο «μελωδικός μπαγάσας», Νικόλας Άσιμος ανεβαίνει μια σκάλα που δεν οδηγεί πουθενά. Χαμογελαστός ανεβαίνει την σκάλα της ουτοπίας. 

 4 χρόνια χωρίς την Κική Δημουλά... Η αγαπημένη μας ποιήτρια έφυγε από την ζωή στις 22 Φεβρουαρίου του 2020, αφήνοντας πίσω της πλούσιο και σημαντικό έργο.  "... αλλά εγώ είμαι τώρα πια σε ρήξη με το λίγο" "Μπορεί να αναγκάστηκα να ακροβατώ... αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δήλωσα... ακροβάτης." "Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν,  πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού,  γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,  γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός, οι ανυπεράσπιστοι έρωτες."

 Απάντηση στους Άδωνι Γεωργιάδη, Άρη Πορτοσάλτε αλλά και σε όσους υποστηρίζουν ότι ο στίχος του τραγουδιού «μέσα σε ένα σάκο βάλτε, Άδωνι και Πορτοσάλτε», αποτελεί προτροπή σε δολοφονία έδωσε με δηλώσεις του ο Πάνος Βλάχος. Ο ίδιος απέκρουσε τις επικρίσεις αυτές, ξεκαθαρίζοντας πως δεν υπάρχει καμία προτροπή σε βία και ότι τους συγκεκριμένους στίχους τους τραγουδάει εδώ και έναν χρόνο, από τότε που έγινε το δυστύχημα στα Τέμπη. « Ό,τι γράφω είναι κόντρα στη βία. Δεν έχω τίποτα προσωπικό με αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό το τραγούδι το λέω εδώ κι έναν χρόνο από την ημέρα που έγινε το δυστύχημα στα Τέμπη και η αγανάκτηση που είχα εκείνο το διάστημα για το πώς καλύπτονται τα πράγματα και πώς ο ένας υποστήριζε τον άλλον, ήταν ουσιαστικά στο ίδιο σακί, παράφρασα αυτόν τον στίχο. Έναν χρόνο λέγεται αυτό το πράγμα». Ο Πάνος Βλάχος ανέφερε ακόμα ότι: «Είναι δυνατόν να θέλω εγώ το κακό αυτών των ανθρώπων; Μόνο το καλό θέλω. Είναι αστείο μόνο και μόνο που το συζητάμε. Το μόνο που θέλω είναι να ...

  Νίκος Καββαδίας: O Κεφαλλονίτης ποιητής έφυγε σαν σήμερα 10 Φλεβάρη το 1975.  Οι περισσότερες μεγάλες εφημερίδες της εποχής αφιέρωσαν πολύ χώρο για αποχαιρετιστήρια κείμενα, κάτι που αποδεικνύει ότι δεν ήταν ένας άγνωστος ποιητής μέχρι τότε, όπως συχνά λέγεται.  Μέχρι τον θάνατό του, καμία μελοποίηση δεν ήταν γνωστή, παρότι είχαν γίνει ήδη κάποιες, και παρότι οι στίχοι του είχαν φτάσει στα χέρια του Λεοντή και του Θεοδωράκη, από τις αρχές του '60, χωρίς αποτέλεσμα. Τρία βράδια πριν πεθάνει, έγραψε το ποίημα "Πικρία". Κλείνει με τους παρακάτω στίχους (οι οποίοι δεν συμπεριλήφθηκαν στη μελοποίηση), που έμελλε να είναι οι τελευταίοι του:  "Γέρο, σοῦ πρέπει μοναχὰ τὸ σίδερο στὰ πόδια, δύο μέτρα καραβόπανο καὶ ἀριστερὰ τιμόνι. Μία μέδουσα σὲ ἀντίκρισε γαλάζια καὶ σιμώνει κι ἕνας βυθὸς ποὺ βόσκουνε σαλάχια καὶ χταπόδια..."

 ΝΕΚΥΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ Τώρα που ο κουρνιαχτός από τις παραστάσεις της Νέκυιας σιγά σιγά κοπάζει και οι αγαπημένοι μου haters δεν θα ‘χουν να λένε πως χρησιμοποιώ την πολιτική για να διαφημίσω την παράσταση, οφείλω να εξομολογηθώ πως και τα 22 βράδια (20 στην Αθήνα και 2 στο Άμστερνταμ) που κατεβήκαμε στον Άδη η καρδιά μου και η σκέψη μου ήταν στον κάτω κόσμο του κάτω κόσμου (που έτσι κι αλλιώς είναι σήμερα ο πλανήτης μας), στην Γάζα. Σ΄ αυτό το ωμό, αχαρακτήριστο έγκλημα εναντίον του ταλαίπωρου  και ανήμπορου Παλαιστινιακού λαού που συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας αλλά εμείς μαζί με τους πολιτικούς μας και τα ΜΜΕ κοιτάμε αδιάφορα αλλού. Παραθέτω μία ανταπόκριση που διάβασα σήμερα στο pontiki Γιάννης Αγγελάκας  https://www.topontiki.gr/2024/02/10/polemos-sti-gaza-ti-dichnoun-i-arithmi-piso-apo-ta-schedia-gia-isopedosi-tis-rafa/

 ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ  Στις 8 Φεβρουαρίου του 1980  έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Ξυλούρης παλικάρι 44 χρονών σαν Αρχάγγελος, ο Αρχάγγελος της Κρήτης! Είμαστε ευγνώμονες και συνάμα περήφανοι για την πολιτιστική και πολιτισμική κληρονομιά που μας παρέδωσε.  Αναντικατάστατος! Με την ξεχωριστή φωνή του σφράγισε την ελληνική μουσική. Αξέχαστος!  Καλλιτέχνης από τους λίγους που δεν δίστασε στα χρόνια της δικτατορίας να σηκώσει το ανάστημα του. Αθάνατος!  Ο Νίκος Ξυλούρης είναι στις καρδιές μας αιώνιο σύμβολο!  Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά και ο πατέρας του στον Άδη άκουσε μια τουφεκιά…

 ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ  Σαν σήμερα 3 Φεβρουαρίου του 1967 γεννήθηκε ο Θάνος Ανεστόπουλος, θα γινόταν 57 χρονών, μας άφησε νωρίς, έγινε άγγελος και πέταξε ψηλά... εμείς εδώ στη γη κάνουμε τουμπεκί τώρα πια. Αθάνατος είσαι Θάνο! 🙏 Γλείφω το οξύ απ’ τις ρωγμές των χειλιών σου και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο. Τα χρόνια που περάσανε μ’ αφήσανε μόνο να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου. Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο. Πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια. Η απουσία σου μ’ εξουθενώνει και δεν μπορώ να συνηθίσω. Νιώθω να προχωράω μπροστά μα πάντα φτάνω πίσω. Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει. Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας παραπατάω στη σιωπή. Έγινε η απώλεια συνήθειά μας κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.  

 «Είναι πολύ ευχάριστο να τραγουδούν άνθρωποι όλων των ηλικιών τα τραγούδια μου, σημαίνει ότι είναι διαχρονικά. Δεν με αφορούν τα τραγούδια που ο στίχος τους είναι σπαραξικάρδια ερωτικά, εγώ έλεγα αντάρτικα. Είχα ρωτήσει έναν μουσικό για να πάω σε μία καλή εταιρεία. Δεν ήξερα αν θέλω να γίνω τραγουδίστρια ή αν θα συνέχιζα το σχολείο. Όταν με ρώτησε στα 15 μου ένας μουσικός για να με κόψει ποια τραγουδίστρια θαυμάζω, απάντησα την Μαρινέλλα. Ακούω σήμερα να γράφονται καλά τραγούδια, όμως η εποχή είναι διαφορετική. Θα ακούσω και τραπ μουσική. Αλλά δεν μπορώ να νιώσω το ίδιο όπως με τα λαϊκά τραγούδια». Ελένη Βιτάλη

Καλοκαίρι του '74, φτάνω στην Αθήνα Ψάχνω για δουλειά Ανεβαίνοντας την Πανεπιστημίου, έπεσε το μάτι μου σε μια ταμπέλα: ''Εστιατόριο - Ζαχαροπλαστείο Φλόκα'' Απ' το επόμενο πρωί,  βρέθηκα να δουλεύω εκεί, βοηθός σερβιτόρου Επειδή ήμουν ''γραμματιζούμενος'', ο κύριος Λεόντιος, ο μετρ, μου είπε: ''Εσύ, θα έχεις το τραπέζι του ποιητή'' Στάθηκα λοιπόν στη μεγάλη ροτόντα του εστιατορίου και περίμενα τον ποιητή Κατά τις δώδεκα, μπήκε ένα μετέωρο και έκατσε στο τραπέζι Ήταν ο Νίκος Γκάτσος Παράγγειλε καφέ, και αφού έχει ρωτήσει τ' όνομά μου, με ρώτησε:  ''Γιώργο εκτός από αυτό, τι άλλο κάνεις στη ζωή σου;'' ''Σπουδάζω Νομική'', του απάντησα ''Και από που είσαι;'' ''Η μάνα μου είναι απ' την Αρκαδία και ο πατέρας μου από την Ηλεία'' ''Εμείς θα γίνουμε φίλοι'' μου είπε,  και την άλλη μέρα, μου χάρισε το βιβλίο του Ανδρέα Εμπειρίκου, ''Υψικάμινος...

 Ο Τζίμης Πανούσης σαν σήμερα, 13 Γενάρη το 2018, έφυγε από τη ζωή. "Γεννήθηκα στους Αμπελόκηπους. Κατάγομαι από μια φτωχή αριστερή οικογένεια. Ο μπαμπάς ήταν δοσατζής. Πούλαγε είδη προικός με δόσεις. Η μαμά ήταν νοικοκυρά. Ένα Καλοκαίρι, που τα πράγματα ήταν δύσκολα οικονομικά, το τελευταίο του Γυμνασίου, βρήκα δουλειά στον Μουσικό Θίασο Κρήτης από μια αγγελία. Μπήκα στα βαθιά τότε με ένα μπουλούκι - βαριετέ. Έκανα, μεταξύ άλλων, και τον κομπέρ του Μανωλιού, που έπαιζε ο βασικός θιασάρχης. Επειδή, όμως, δεν έβγαζε γέλιο, άρχισε να με χτυπάει  πάνω στη σκηνή,  να μου δίνει σφαλιάρες για να γελάσει ο κόσμος.  Τότε του λέω: ''Δεν γίνεται  να συνεχιστεί αυτό. Δε μπορώ.  Θες να σου γράψω  κανένα νούμερο;'' Κι έτσι άρχισα να γράφω  και γελούσε ο κόσμος. Συνεργάστηκα με τον Χουβαρδά στο ''Χριστός Πάσχων''. Πήγαμε σε όλη την Ευρώπη. Αυτό έγινε όταν ήμουν στη Νομική. Όταν ήμουν στο 3ο έτος  στο Πανεπιστήμιο, έγινε ένας διαγωνισμός για την Εθνική Τράπ...

Σαν σήμερα στις 11 Ιανουαρίου του 1910 γεννήθηκε ο Νίκος Καββαδίας. Ο Νίκος Καββαδίας ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής και ναυτικός. Η μεγάλη αναγνώριση του έργου του Νίκου Καββαδία ήρθε μετά θάνατον. Ποιήματά του μελοποίησαν ο Γιάννης Σπανός, η Μαρίζα Κωχ, ο Θάνος Μικρούτσικος, οι αδελφοί Κατσιμίχα, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης κ.α. [Αγαπάω τ’ ό,τι είνε θλιμμένο στον κόσμο Τα θολά τα ματάκια, τους αρρώστους ανθρώπους, τα ξερά γυμνά δέντρα και τα έρημα πάρκα, τις νεκρές πολιτείες, τους τρισκότεινους τόπους, Τους σκυφτούς οδοιπόρους που μ’ ένα δισάκι για μια πολιτεία μακρυνή ξεκινάνε, τους τυφλούς μουσικούς των πολύβουων δρόμων, τους φτωχούς, τους αλήτες, αυτούς που πεινάνε. Τα χλωμά τα κορίτσια που πάντα προσμένουν τον ιππότην που είδαν μια βραδιά στ’ όνειρό τους, να φανή απ’ τα βάθη του απέραντου δρόμου. Τους κοιμώμενους κύκνους πάνω στ’ ασπροφτερό τους Τα καράβια που φεύγουν για καινούρια ταξίδια και δεν ξέρουν καλά – αν ποτέ θα’ ρθουν πίσω αγαπάω, και θα’ θελα μαζί τους να πά...