Το ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα «Ουλαλούμ» και η μελοποιημένη εκδοχή του από τον Νικόλα Άσιμο

 Το ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα «Ουλαλούμ» και η μελοποιημένη εκδοχή του από τον Νικόλα Άσιμο. 

Σύμφωνα με φιλολογικές εκτιμήσεις, για τον τίτλο του ποιήματος, το «Ουλαλούμ» ίσως παραπέμπει στο αραβικό επιφώνημα ulalum, στο ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε («Ulalume», 1847) ή και στη (γνωστή) λέξη «αλαλούμ».Το πρωτότυπο ποίημα είναι του Έντγκαρ Άλλαν Πόου. Σε εκείνο ο Σκαρίμπας βασίστηκε και έκανε τη δικιά του εκδοχή του “Ουλαλούμ”, και ο Άσιμος του έδωσε την γνωστή φανταστική μουσική υπόσταση. Τρεις θρύλοι (ο καθένας στο δικό του είδος) μαζί.

 Ουλαλούμ…

Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά

απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,

κι έλεγα: Θα ‘ρθει απόψε απ’ τα νερά

κι από τα δάσα.

Θα ‘ρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή,

αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι

και θα μυρίζει ήλιο και βροχή

και νιο φεγγάρι . . .

Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,

στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,

και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ

χρυσή κουβέντα:

. . . Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το «μπά»

που μ’ έλεγε τρελόν πως είχες γίνει

καπνός και – τάχας – σύγνεφα θαμπά

προς τη Σελήνη . . .

 Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ·

κίνησα να σε βρω στο δρόμο – ωιμένα –

μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή

κι εσύ με μένα.

Τόσο πολύ σ’ αγάπησα Κερά,

που άκουγα διπλά τα βήματα μου!

Πάταγα γω – στραβός – μεσ’ τα νερά;

κι εσύ κοντά μου . . .